Цяпер у модзе магістралі:
Імклівы век – імклівы рытм...
Аднак здзіўляць не перасталі
Нябёс бязвоблачныя далі,
Пажар малінавай зары...
Душу хвалююць хвалі рэкаў,
Дзе зоркі вечнасці дрыжаць,
Згубіўся след дзе чалавека,
Які наўрад ці адшукаць...
А сонца – як валун вялікі –
Насустрач коцяць нам вятры...
Не, рана ўсё ж рабіць падлікі,
Пакуль будуем свой мы Рым.
|
|
